RREC International Rally Keulen, Duitsland
26-30 juni 2025
VOOR DIEGENEN DIE ER NIET BIJ WAREN
De weersvooruitzichten waren niet verkeerd. Droog, richting het weekend steeds minder bewolking en een temperatuur oplopend tot 27ºC en 34ºC.
De woensdag voor vertrek hadden we de auto (1948er Bentley Mk VI) ingepakt zodat we donderdag op tijd konden vertrekken richting Hotel Kasteel Vaalsbroek te Vaals. (De kofferbak van een Mk VI is snel VOL).
Alle benodigde informatie was door Classic Traveling van tevoren via de mail toegezonden. De routes waren via GPX over te zetten naar de Tom-Tom.
Inchecken was mogelijk tussen 15.00 en 17.00 uur. Omdat er een kans op slecht weer was, besloten we om 's ochtends tussen 11.00 en 11.15 uur te vertrekken. Onderweg moest er nog geluncht worden en er bestond een kans op file op de A76 wegens grenscontrole.
Het geluk bleek aan onze kant. Op een paar spetters na geen regen en met een klein beetje oponthoud vlak voor de afrit.
In Vaals zouden er zeventien equipes verzamelen om verder gezamenlijk door te gaan richting Köln. Drie Nederlandse equipes zouden het gehele weekend deelnemen: een Silver Spur, een Silver Wraith en een Mk VI. Verder arriveerde er een delegatie uit het VK, wat Belgen, Duitsers, Denen en Zweden. De voertuigen varieerden van een 1920 40/50 HP Silver Ghost tot een 2024 Phantom VIII. Een Belgische equipe kwam met zijn 2023 Spectre, die netjes aan de laadpaal hing.
Na de high tea was er de mogelijkheid om een foto te maken op het voorplein van Kasteel Vaalsbroek.
Na de borrel werd men door de Voorzitter van de Duitse sectie welkom geheten en hield een afgevaardigde van The Board een speech.
Er volgde een driegangendiner, met tot slot een heel erg Nederlands dessert. Vooral de chocolade mouse (iets wat de Engelsen duidelijk niet kennen) viel erg in de smaak!
Nadat het diner was afgesloten met een kop koffie kon men zich inschrijven op een bezichtiging de volgende dag van de Dom van Aken. Wij hadden die nog nooit gezien, dus leek het ons wel interessant om die van binnen te bezichtigen.
Op vrijdagochtend vertrokken de equipes die niet naar Aken gingen via landelijke binnendoor wegen of gewoon via de snelweg naar Schloß Augustinenburg, de anderen werden met een aantal mini busjes naar het centrum van Aken gebracht, omdat parkeren hier erg lastig is. We kregen een rondleiding door de imposante Kathedraal / Dom van Aken, kroonplaats van Karel de Grote.
Door de eeuwen heen is de Dom steeds verder uitgebouwd, aangepast en van decoratie voorzien.
Vooral het mozaïek op de plafonds was erg imposant, evenals het glas-in-lood dat een oppervlakte heeft van maar liefst duizend vierkante meter. Het originele glas in lood werd verwoest door een brand in de zeventiende eeuw en later, tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het weer verwoest door het bombarderen van de stad. Dit is de derde set glas-in-lood dat erin zit.
Hierna volgde onze route naar Schloß Augustinenburg in Brühl (gebouwd in opdracht van de Aartsbisschop van Köln, Clement Augustus van Bavaria (1725) en is één van de best bewaarde barok-kastelen van Duitsland. De meesten hebben de route naar het slot via de snelweg afgelegd, omdat het binnendoor rijden erg veel tijd in beslag zou nemen.
In eerste instantie werd de rondleiding door het slot, dat met vele verschillende soorten marmer, fresco's en beeldhouwwerk was versierd, in het Duits gehouden. Voor ons geen probleem, maar daar de groep voor meer dan driekwart uit Engelsen bestond die geen Duits verstonden, werd er overgegaan in het Engels. (Of die paar Fransen er iets van begrepen blijft ons een raadsel.)
De lunch (ietsjes later dan gepland) was in het restaurant aan de overkant van het slot. Dit was het oude stationsgebouw omgebouwd tot restaurant. Onder het geraas van de kolen- en autotreinen werd door een aantal mensen aan ons gevraagd wat Flammkuchen zijn, want dat kennen de Engelsen niet. Wel leuk om te zien hoe ze allemaal aan de typisch Duitse lunch zaten: Schnitzel, Currywurst of Flammkuchen. Wel echte Duitse porties!
Na de lunch volgde het laatste stuk naar Hotel Schloß Bensberg. Ook hier hebben we wegens tijdgebrek de snelste route via de snelweg gekozen. Om 17.25 uur arriveerden we bij het Hotel. Het oprijden van het plein voor het hotel was al adembenemend!
Voor het inchecken vlak bij de entree werden we begroet door twee Nederlandse deelnemers die op eigen initiatief waren gekomen. De één met een S2 Continental Flying Spur, de ander was met de Rolls-Royce Breakdown Service gekomen. Langzaam druppelden er meer en meer Bentleys en Rolls-Royces binnen.
Onze kamer zag er netjes uit. Voor het eerst dat we in een hotel sliepen waarvan de GEHELE badkamer met marmer was bekleed.
Om 19.30 uur begon het diner in een mooie grote zaal. Ons idee was om bij elke tafelgelegenheid te kijken of we bij een ander tafelgezelschap konden aanschuiven zodat we zo veel mogelijk verschillende mensen konden ontmoeten.
Na een aantal speeches werd het diner opgevrolijkt door de Carnavals dansgroep Zunft Müüs. Een combinatie van majorette en cheerleaders, begeleid door typische Duitse Carnavalsmuziek.
De volgende ochtend vroeg opgestaan om te ontbijten en de auto iets op te poetsen. Door de organisatie werd ons gevraagd of we onze Mk VI naast een 1953er maison black Silver Dawn wilden zetten. Nu stond onze auto redelijk strak tussen zijn voor- en achterganger, maar met wat stuurwerk zijn we er zonder deuken tussenuit gekomen.
De auto's stonden in groepen van ongeveer dezelfde leeftijd bij elkaar, waardoor er een mooi overzicht ontstond. In totaal waren er vijfenzeventig auto's uit twaalf verschillende landen.
Helaas werd het die dag zo'n 32 graden, waardoor de meeste mensen op het heetst van de dag de schaduw opzochten. De dag zelf bestond uit rustig rondlopen, auto's bekijken en vooral genieten van de mooie entourage. Tussen 13.00 en 15.00 uur was er een lunch in de vorm van een picknick. Wij hadden onze eigen Bentley picknick tafel en stoelen meegenomen.
Rond 14.00 uur arriveerde de laatste Nederlandse equipe. Rond 9.45 uur vanuit Nederland vertrokken met het hele gezin in de Rolls-Royce 20.
Ook was er een fly-by van drie Airbus transportvliegtuigen in formatie, wat bij navraag niet door de organisatie was geregeld, maar het paste wel mooi in de gehele setting.
Over het concours terrein liepen ook diverse pasgetrouwde koppels in pak en trouwjurk. De perfecte dag om mooie trouwfoto's te maken!
Tijdens de borrel werd primadonna Stephanie C. Braun onthaald met de staatslimousine van toenmalig koningin Juliana uit Nederland.
Hierna liep iedereen naar binnen, wat echter niet de bedoeling was, omdat er nog moest worden stilgestaan bij 100 jaar Phantom in de vorm van een 2024 Phantom VIII. Bijgestaan door de voorlopers een 1920 40/50 HP en 1937 Phantom III. Daarna mocht iedereen aanschuiven.
Het galadiner werd opgevrolijkt door opera-stukken, niet statisch maar interactief met het publiek. En mocht het diner je niet smaken, dan was het toch leuk om er naar te kijken en te luisteren.
Om 22.30 uur (het hoofdgerecht moest nog komen) werden we naar buiten gedirigeerd richting de fontein, waar op het terrein onder de opbouwende muziek van Land of Hope and Glory de vuurwerkshow werd ontstoken. (Gelukkig was het donker genoeg)
Het diner was ietsjes uitgelopen, zodat er onder de organisatie wat vrees was of iedereen weer terug zou keren naar de eetzaal. Maar deze vrees was ongegrond.
Op zondagochtend was het concoursterrein aanzienlijk leger, sommige deelnemers waren al vroeg op pad om de autotrein naar Engeland te halen.
Voor ons ging de route verder naar Schloß Petersberg in Königswinter. Schloss Petersberg is de voormalige residentie waar vele staatshoofden en hoogwaardigheidsbekleders vergaderden in de tijd dat Bonn nog de hoofdstad van (West) Duitsland was.
Om 10.00 uur vertrokken we samen met de Rolls-Royce 20 om via een gedownloade GPX route op de Tom-Tom een route van 51 km door het Duitse landschap te rijden.
Omdat het hotel op een heuvel ligt moest er het laatste stuk van de route even flink geklommen worden. Ook hier hield de MkVI zich goed. Temperatuur niet boven de 80º C, terwijl het buiten 32º C was. We waren net op tijd bij Hotel Petersberg. De parkeerplaats was al vol, maar we konden nog een plekje in de berm vinden. Bij het hotel aangekomen bleek het een drukte van jewelste met allemaal Rolls-Royces en Bentleys alwaar de gasten voor de ingang hun bagage uit de auto wilden halen.
Toen ontstond er voor ons een probleem. Ik wilde mijn portemonnee nog even uit de auto halen. Zo gezegd, zo gedaan. De Mk VI heeft 1 slot om de auto af te sluiten, wat niet correspondeert met de vergrendeling van de deurklink. Waarschijnlijk heb ik tegen de klink gestoten en is deze in lockstand gekomen. Omdat de auto schuin stond viel de deur in het 1e slot, dus niet helemaal dicht. Ik wilde hem open doen om goed te sluiten toen bleek de klink geblokkeerd. We konden dus de auto niet meer in. Ik heb toen Michiel gebeld. Uiteindelijk hebben we met een schroevendraaier de leuning van de achterbank eruit geschroefd om zo in de auto te komen. Een half uur later was alles weer opgeruimd.
Na het inchecken volgde er een KLEINE versnapering waarna we met drie touringcars naar de boot in Köningswinter werden gebracht. We voeren richting Koblenz en konden ondanks de temperatuur eerst binnen, later buiten op het bovendek, genieten van het landschap dat langzaam aan ons voorbij trok. Op de boot werd met live muziek geëntertaind en er was een High tea. Een mooie combinatie van beide landen, zoetheid op z'n Engels in Duitse porties!
Onderweg voeren we langs de overblijfselen van de brug bij Remagen, die in het einde van de Tweede Wereldoorlog door de geallieerden werd gebombardeerd. Nu is er een museum.
's Avonds werd er rond 19.30 uur op het terras (in de enorme hitte, want de zon had er heel de dag op staan branden) een borrel gehouden. Omdat Petersberg op een heuvel ligt, was er een mooi uitzicht op de Rijnvallei en het verderop gelegen Sebengebirge.
Veel heren hadden voor dit diner een mooie, vrolijke colbert aangetrokken, en de dames een mooie jurk.
Natuurlijk moest er op de trap nog een groepsfoto worden gemaakt, maar met 150 personen op de trap is het lastig om jezelf terug te vinden.
De dinerzaal was de zaal waar vroeger de hoogwaardigheidsbekleders met elkaar zaten te vergaderen en waar conferenties werden gehouden. Tijdens het diner werden er felicitaties en toosten door diverse mensen gehouden voor de organisatie en tourbegeleiding, begeleid door het saxofoon duo dat ook op de boot speelde.
Maandagochtend genoten we, tijdens het ontbijt, van de mooie zaal waar het ontbijt stond uitgestald. De zaal werd terecht de Marmer zaal genoemd. Daarna rond 10.00 uur zijn we weer richting huis vertrokken.
Bij Bonn hebben we wat file gehad, in verband met wegwerkzaamheden, daarna tot Nederland was het file vrij. In Nederland stond alles gelijk weer vast!
De auto heeft het de hele reis probleemloos gedaan.
Voor ons was het voor het eerst om aan zo'n tour en gezelschap te mogen deelnemen. Ondanks dat misschien niet alles perfect was, hebben we er ENORM van genoten!
Michiel & Viktor Reijns