Rolls-Royce en Bentley op de Techno Classica in Essen

(Door Cees Versluys, april 2024)

't Kan verkeren, is een gevleugelde uitdrukking van Bredero.

Nou, het overkomt mij ook. Regelmatig verhaal ik, speciaal voor de RREC, over het wel en wee in Oldtimerland Europa en mijn rol daarin. Zo werd verwacht, dat ik ook dit jaar weer een bijdrage zou leveren over de meest prestigieuze oldtimer beurs van Europa, nl de Techno Classica in Essen, alweer een maandje geleden.

Al voor de 34e keer kom ik daar en ontmoet ik hotemetoten, handelaren en bezoekers van allerlei pluimage en uit allerlei landen, maar allemaal met eenzelfde hobby. Daarover zijn verhalen te schrijven, maar dit jaar had ik wel een hele speciale ontmoeting met iemand, die alle oldtimer beurzen op zijn duimpje kent, van hoog tot laag en van elke club de ins en outs. De pen van persvrijheid werd mij helaas ontnomen en gevraagd werd om een nieuw artikel te schrijven. Geen enkel probleem, want wanneer je op zo'n beurs als deze, van vijf dagen lang, er minstens zeven dagen rond loopt, op- en afbouw meegerekend, hoor je links en rechts genoeg om over te verhalen.

Dagelijks maak ik een rondje op zo'n beurs en tussen de verkopen door, geniet ik van de gesprekken met organisatoren, handelaren en bezoekers over hun meningen, hun ervaringen en vooral van een koffie en drankje op z'n tijd. Dat laatste vooral, wanneer er weer ergens is gescoord met een leuke deal van een leuke auto.

Namen zal ik niet noemen, want dit mag niet meer in deze wokistische- tijden, waarin de persvrijheid is bevroren en alleen is voorbehouden aan de wokisten. Was ik maar columnist van de Telegraaf, dan zouden mijn columns als die van Rob Hoogland of Marcel Peereboom-Voller of zelfs van Catharine Keyl geheel vrij van censuur worden geplaatst. Maar ja, de uitdrukking van Bredero wordt weer eens van stal gehaald.

Over auto's en onderdelen gesproken. De ene helft van alle voertuigen op de beurs zijn allemaal prachtige en volledig gerestaureerde automobielen met een dito historie en die gaan nog steeds voor astronomische prijzen van hand tot hand, ook al klagen de handelaren, dat het allemaal wat minder gaat. Het zal de inflatie zijn, zo dunkt mij.

Daarnaast heb je het aanbod van particulieren, veelal op het buitenterrein, enkel omdat het daar goedkoper is om de handel aan de man te brengen. Dit jaar is dat aanbod geslonken tot onder de helft van andere jaren.

Navraag daarover, wat denk je, is de prijs van een plekje op het verkoop terrein, bijna de helft van wat een auto in de praktijk opbrengt.

De handelaren in onderdelen en accessoires trekken eenzelfde conclusie en zien hun inspanningen van een hele vrachtwagen vol met onderdelen niet meer beloond worden. Met slechts een website en veel kartonnen dozen valt er eenvoudigweg meer te verdienen. De ware sleutelaars hebben dit ontdekt en komen niet meer naar een beurs om een dag lang op hun knieën langs de onderdelenstands te kruipen, op zoek naar dat ene nog ontbrekende onderdeeltje. Betalen met PIN is eenvoudiger, je krijgt het aan huis geleverd en dat gehannes met loven en bieden is uit den boze.

Over  Merken-Musea gesproken: in voorgaande jaren waren het de grote Duitse merken, die groots uitpakten met hun museum exemplaren, hun kennis en vooral hun trots. Nu laten ze verstek gaan en prijzen ze louter via de media hun Musea aan door het verleiden van liefhebbers, om vooral aldaar langs te komen voor een dag-lang-autobeleving, in alle rust en met het hele gezin en voor een prijs, die lager ligt, dan de entreekaartjes van de beurs alhier.

Alleen de maker van die auto's met een Ster, neen we noemen geen namen, vertegenwoordigde zich als vanouds op deze 34e editie van de Techno Classica in Essen. Op mijn vraag, hoe lang nog, heb ik geen antwoord mogen ontvangen.

Over handelaren gesproken. Zeker zeventig procent geeft aan deze beurs maar mat te vinden. De verkopen vallen tegen, de prijzen blijven onveranderd hoog, mede door de extreem hoge kosten, die ze moeten maken om op deze beurs vertegenwoordigd te zijn. Met een redelijk aantal auto's hier te zijn en dito personeel kost zo'n vijfdaagse verkoopmanifestatie al snel een tonnetje aan euro's, en die moeten wel terugverdiend worden en worden daarom ook doorberekend in de koopprijs van die voertuigen, crises of niet.

Over bezoekers gesproken. De hallen zijn groter geworden, dat zal het zijn, dat er gevoelsmatig minder bezoekers rond wandelen, maar wanneer we de parkeerterreinen rondkijken, de aan- en afvoer van bussen, metro en trein bezien, dan lijkt de stroom aan bezoekers aardig uitgedund.

Voor conversaties met liefhebbers, maar geen kopers, hebben de exposanten meer tijd. Altijd leuk voor een praatje en een kopje leut, maar daar rinkelt de kassa niet direct van.

De ware bezoekers zijn de gepassioneerde en gepensioneerde autoliefhebbers met benzine in hun aderen, zo blijkt maar weer.

De organisatie, nou dat wordt een heikel punt om daarover te schrijven. We horen berichten aan alle kanten, maar laten in het midden, wat wij er over willen vertellen, om geen scheve gezichten te krijgen, maar dat het allemaal een beetje meer zou moeten, daar zijn we het wel over eens.

Dit jaar is hun SIHA-Kasteel opgesierd met alleen maar Koninklijke Voitures van het merk Rolls-Royce, die daarmee hun 120 jarig bestaan vieren. Proficiat aan de inbrengers daarvan.

Niet dat ik ontevreden ben, maar mijn pen-beperkingen nopen mij om niet alles te schrijven, wat ik heb gehoord en heb ervaren. Excuses daarvoor!

Toch ga ik volgend jaar, mits er een volgend jaar volgt, weer naar de Techno Classica in Essen. Een beleving, die ik niet graag wil missen. Ik kan u deze beurs van harte aanbevelen.

Bredero heeft gelijk gekregen. 't Kan verkeren.

Uw voorzitter, Cees Versluys

April 2024.