RREC Voorjaarsweekend 11/12 mei 2024

(Deel 1)

Dat was mijn eerste gedachte, toen onze oudjes van de RREC zich voor de deuren van Cito Motors in Eindhoven hadden opgesteld.

Hoezo oud en nieuw? De Paasdagen liggen nog maar pas achter ons. Het is nog niet eens Pinksteren, de zomervakanties moeten nog komen, de kerstdagen liggen nog ver in het verschiet en Oud en Nieuw? We moeten er nog niet eens aan willen denken.

Of is het soms iets anders, oudjes uit de vorige eeuw, die jongeren ontmoeten van het Millennium? Immers, van beide generaties lopen ze hier rond. Of zijn het soms onze oude automobielen, die zich opdringen aan de huidige auto's, die Cito Motors hier showt? Voor de drempel staan onze oer-Rollses en -Bentleys te pronken en achter de drempel staan de nieuwste van de nieuwste Rolls-Royces te schitteren onder de schijnwerpers.

Wij, leden van de RREC, aanbidden onze leeftijdsgenoten en dromen aan de andere kant van de drempel stilletjes over die “nieuwerwetse” dingen met geweldige turbo's en zelfs over die ene gloednieuwe elektrische Rolls-Royce.

Afschuwelijk roept de één, de toekomst roept de ander. Milieuvervuilers tegenover stikstofvrije (of moeten we zeggen: stikstofarme?) wegvervoerders. De meningen blijven verdeeld. Het is net de echte wereld, de één houdt van de moeder en de ander van de dochter. 

Bijna iedereen neemt wel even plaats in zo'n hedendaags model en iedereen moet in alle eerlijkheid bekennen, dat de luxe van deze voitures alle Spartaanse uitvoeringen van onze oudjes verre overtreft.

Nog twintig jaar verder en wij van RREC, het hoort als de woorden van een reclamespotje van WC-Eend, zullen onze toekomst voortzetten in één van deze uitvoeringen.

Wie dan nog leeft, heeft de zijne of hare naar een museum verplaatst en zichzelf waarschijnlijk een Tiny-House toebedeeld zonder deur en zonder raampje. 

De jeugd heeft de toekomst en die toekomst ligt hier bij Cito Motors in Eindhoven. Onze gastheer, de heer van Laarhoven, namens zijn dochter-directrice van dit bedrijf, nodigt ons alvast uit voor de opening van de toekomstige showroom en maakt zijn verkoopteam attent op hun toekomstige kopers. Nog enkele jaren te gaan en die laatste zullen zich aan de tijd aanpassen en rijden dan een elektrische Rolls-Royce of Bentley, terwijl de jeugd zich al lang begeeft in zelfrijdende en zelfdenkende vervoersmiddelen, die misschien niet meer op de weg rijden, maar er boven zweven, emissieloos wel te verstaan, zoiets als de Jetsons uit de vroegere tekenfilms.

Slechts in prehistorische Musea zal je onze auto's nog te zien krijgen, die ook alleen nog maar door studenten of geleerden van de prehistorie zullen worden bezocht.

Van oud naar nieuw, maar eerst in de hedendaagse tijd gaan we, na een heerlijke ontvangst met koffie en gebak van Cito Motors, op stap en aan de rit met onze rijdende “fossielen”.

Wat een heerlijkheid is dat, zeker met dit weer, zomerse temperaturen in een fris groen lenteseizoen. De route is kort, maar lang. We zitten slechts op een tiental kilometers verwijderd van onze lunch-locatie, maar de evenementencommissarissen hebben zo met de route gegoocheld, dat we steeds rondjes rijden om dezelfde kerk en langs dezelfde velden en bossen, zonder dat we dat in de gaten hebben. Maar dat het Brabantse Land zo mooi is, valt niet meer te ontkennen.

De lunchlocatie delen we met de MG-Club. Geen onvertogen woord wederzijds. Beiden hebben respect voor het klassieke English -and British- Steel.

Een heerlijke maaltijd valt ons ten deel, waarna we de route vervolgen in een andere richting.

 

Althans, dat denken we, maar we draaien dezelfde rondjes als op de kermis, maar doen over die negen kilometer wel een kleine twee uur en zien de teller oplopen naar zo'n veertig kilometer.

's Avonds eten we ons buikje vol onder het genot van scheutige drankjes en slapen daarna als prinsen en prinsessen in de bedden van Auberge de Hilver in Diessen.

Na een stevig ontbijt, de volgende ochtend, achter de kiezen weggewerkt te hebben, zetten we de tocht voort, geheel op dezelfde manier als gisteren, weinig kilometers, maar we doen wel alle landwegen en bospaden aan.

We arriveren tenslotte in de boomgaard van een roofvogel-opvangcentrum.

Hier horen en zien we allemaal kleine en zeer grote roofvogels, van een kerkuiltje tot een “Bald Eagle” met een spanwijdte aan vleugels van maar liefst één meter vijfentachtig.

Allemaal prachtige beesten, die zich vrijwillig laten fotograferen en zich in de armen van het vrouwelijk gezelschap begeven als kinderen, die tegen hun moeder aankruipen.

Waarom het juist de vrouwen zijn, die deze beesten aantrekken, weten we niet, maar stilletjes hoor ik enkele vrouwen zeggen, dat zij juist de mannen van nu zijn, nergens bang voor, maar wel lief voor elkaar.

Na de show vliegt iedereen huiswaarts, zoals Paul dat heeft geschreven in z'n uitnodiging voor dit weekend.

Het mooie weer is mede debet geweest aan dit bijzondere weekend. Geen enkele wanklank, alleen maar blije en tevreden gezichten, oude en nieuwe voertuigen, oude en nieuwe leden, vertrouwd met elkaar. En dat Oud en Nieuw, waar we in het begin over schreven, dat gaat nog een hele tijd duren en tussendoor zullen er nog vele oude en vertrouwde bijeenkomsten volgen.

We laten het aan de webmaster over om de mooiste foto's met elkaar te delen. Wellicht bent u of uw auto zo'n gelukvogeltje!

Uw voorzitter, Cees Versluys, mei 2024.